De Gibson ES-300 van Django Reinhardt?
Na de Tweede Wereldoorlog reisde Django Reinhardt in 1946 naar de Verenigde Staten om met Duke Ellington op tournee te gaan. Hij had zijn vertrouwde Selmer-gitaar niet meegenomen en moest noodgedwongen spelen op een Gibson ES-300, waarschijnlijk geregeld via het William Morris Agency. Dit instrument, samen met een experimentele versterker en speakerkast, was bedoeld om boven het geluid van Ellingtons orkest uit te komen.
Django was echter nauwelijks vertrouwd met versterkers en elektrische gitaren. Opnames tonen dat hij moeite had met het instrument en vooral de sustain gebruikte, iets wat hij akoestisch niet kende. Foto’s met gitaren van andere muzikanten (zoals Epiphone of Gretsch) waren vooral voor de show, en er was geen echte sponsoring of steun.
Django met zijn Gibson ES-300 (Bron; https://gypsyjazzuk.wordpress.com)
Niet zo lang geleden kocht ik in de Verenigde Staten een Gibson ES-300 uit 1946. Toen de gitaar eenmaal in Nederland aankwam, belde ik mijn goede vriend Richard Dielen. Gekscherend zei ik tegen hem dat er best een kans was dat dit wel eens de ES-300 van Django Reinhardt kon zijn. We kenden allebei de beroemde foto’s van Django met zijn ES-300.
De Gibson ES-300 1946.
Nadat ik had opgehangen, besloot ik de foto’s nog eens goed te bekijken, en Richard deed precies hetzelfde. Een halfuur later belde hij me terug en zei: “Ik denk dat dit nog weleens zou kunnen kloppen!” Waarop ik antwoordde: “Dat dacht ik net ook!”
Vanaf dat moment zijn we zoveel mogelijk foto’s gaan verzamelen van Django en zijn ES-300. We vergeleken zorgvuldig de beschadigingen en de houtnerf. En ja – de nerven in de top van de gitaar komen duidelijk overeen.
Typische donkere verkleuring in het paarlemoer op de 12e fret.
Kenmerkende donkere nerf in het bovenblad.
Zo stuitten we ook op een foto van Django met zijn ES-300, waarop de zijkant van de gitaar goed zichtbaar is. Daarop is duidelijk te zien dat de gitaar een mahoniehouten achter- en zijkant heeft. Dat is een belangrijke aanwijzing, want de meeste ES-300’s uit die tijd werden juist gebouwd met een achter- en zijkant van esdoorn.
Zoals op de foto te zien is, speelde Django op een ES-300 met mahonie achter- en zijkanten. Veruit de meeste ES-300’s uit 1946 hadden echter esdoorn achter- en zijkanten.
Ik besloot contact op te nemen met de verkoper in Amerika. Helaas kon hij mij niet veel vertellen over de herkomst. Het enige wat hij wist, was dat de gitaar lange tijd opgeslagen had gestaan in San Jose, Californië.
De gitaar zelf verkeert in goede staat en kwam met de originele koffer. Alleen de pickguard hebben we vervangen door een van onze handgemaakte reproducties. Het origineel is nog aanwezig, maar door de jaren heen behoorlijk aangetast.
We kunnen het niet met zekerheid zeggen, maar de aanwijzingen wijzen sterk in de richting dat dit de Gibson ES-300 van Django Reinhardt is geweest. Eventuele aanvullende informatie over dit instrument is uiteraard van harte welkom.