Zoektocht; een Gibson ES-295 1952
De Gibson ES-295 is een Rockabilly legende! Echter is de ES-295 ook uitermate geschikt voor Jazz, Roots en Rock & Roll. Zoals jullie wellicht allemaal weten speelde geweldenaar Scotty Moore in de vroege Elvis jaren met een ES-295. Het verhaal gaat dat hij zijn Fender Blackguard in 1953 heeft ingeruild voor de ES-295. Later speelde Scotty met nog grotere hollow bodies zoals de Gibson L-5CESN en de Super 400-CESN. Maar toch herinneren de meeste mensen Scotty met zijn ES-295.
“To me, a hollow body is the sound of wood making music. A solid body is the sound of an amp.”
– Scotty Moore
Het eerste prototype
In 1951 bracht Les Paul samen met Mary Ford een muzikaal bezoek aan het “Wood Hospital” in Milwaukee, een ziekenhuis bedoelt voor gewonde veteranen. Les Paul en Mary Ford sleepte hun versterkers en gitaren van kamer naar kamer om de gewonde veteranen wat op te vrolijken.
In één van deze kamers kwamen zij veteraan Dean Davis tegen. Hij vertelde hen dat hij ook een gitarist was, maar dat hij halfzijdig verlamd was geworden door een hersentumor. Les Paul vertelde hem dat het mogelijk was om met één hand te spelen, waarna hij vervolgens vroeg aan Dean welk nummer hij graag wilde horen. Dean vertelde dat hij graag “just one more chance” wilde horen. Les Paul liep naar zijn versterker en draaide het volume verder open en speelde vervolgens “just one more chance” met slechts één hand. Tranen van geluk liepen over het gezicht van Dean Davis.
Om Dean Davis op te vrolijken vertelde Les Paul dat hij een gitaar voor hem zou laten maken naar de specificaties van Dean, die aangaf dat hij een gouden archtop wilde hebben. Na het bezoek hoorde Les Paul in de gang van een dokter dat Dean Davis terminaal was en waarschijnlijk niet langer dan een week te leven had. Les Paul belde meteen naar Ted McCarty en vertelde dat hij zo snel mogelijk een gitaar nodig had; “pak een ES-175 en spuit hem goud”. Ted ging aan de slag en zou de gitaar direct naar het ziekenhuis versturen.
Ondanks de goede bedoelingen heeft de veteraan de gitaar nooit gezien. Dean overleed namelijk kort na het bezoek van Les Paul en Mary Ford. Dean’s vrouw ontving de gitaar en heeft hem teruggestuurd met een brief dat Dean was overleden.
De verschillen met een ES-175
Zowel de ES-295 als de ES-175 hebben een 16” laminated maple body, double parallelogram inlays en een Florentine cutaway. In de basis lijken ze dan ook erg op elkaar, maar er zijn wel degelijk een aantal belangrijke verschillen.
In 1952 was de ES-175 enkel verkrijgbaar met een P-90 pickup (vanaf 1953 met 2 P-90’s). De ES-295 werd daarentegen uitgerust met twee P-90 pickups. De P-90 covers werden ivoor-kleurig uitgevoerd, aangezien dit mooi afsteekt op de goudkleurige lak en hardware.
Ook het staartstuk is anders. De ES-295 beschikt over een gold trapeze bridge i.p.v. een diamond tailpiece met rosewood bridge. De crèmekleurige slagplaat, afgewerkt met een “gold floral design”, is bij de ES-295 ook veel sierlijker/luxer.
De zoektocht
Na het zien van legendes als Scotty Moore, Danny Gatton en Little Charlie Baty met een ES-295 wist ik het zeker; ik moet een ES-295 hebben! Na verschillende vintage Gibson ES-295’s geprobeerd te hebben heb ik er uiteindelijk één gevonden via een goede connectie.
Het exemplaar wat ik heb gevonden heeft 30/40 jaar in (een goede) opslag gelegen. De staat van deze gitaar is dan ook waanzinnig! En net zoals Scotty Moore’s ES-295 komt mijn exemplaar ook uit 1952, het eerste productiejaar van deze klassieker. Qua serienummer ligt hij tevens niet heel ver van die van Scotty af! Best bijzonder, wetende dat er in 1952 maar 297 ES-295’s de Gibson fabriek hebben verlaten.
Deze vintage Gibson ES-295 is niet te koop, maar wil jij net als ik ook je droomgitaar vinden? Wij kunnen je helpen bij het vinden van jouw droomgitaar!